Leren mezelf open te stellen
Op de Intensieve Behandeling (IB) zit zijn week snel vol. Met aanvullende modules, verschillende therapieën en groepsmomenten. De groep vormt de kern van IB. Dat heeft Rogier gemerkt bij zijn Leerervaring, een opdracht op maat die zijn mentor hem gaf. “Ik moest mijn gedachtes opschrijven op posters die in de woonkamer hingen. Elke dag werd ik aangesproken op iets wat ik deed. In het begin was ik vaak boos, ik voelde me klein en zwak.” Maar de groep was veel milder. Zij begrepen hem. “De groep hielp me om te gaan met kritiek, om te incasseren en niet in de verdediging te schieten. Ik werd me bewust van mijn eigen gedragingen en het effect daarvan op anderen. Zij houden je geaard in de realiteit en zien vaak meer dan je zelf in de gaten hebt. Ik werd als het ware weer rechtgetrokken.”
Zo’n confrontatie met de groep is lang niet altijd makkelijk. De Encounter was voor Rogier het meest intensief. “Je staat tegenover elkaar in een cirkel en mag zeggen wat je vervelend vindt aan het gedrag van een ander. Die krijgt dan de ruimte om daarop te reageren. Zo heb ik geleerd dat emoties eruit moeten, ik kan me vaker uitspreken. Ik heb mogen leren en ervaren mezelf open te stellen.”
Wilde wel hulp, maar durfde niet
Maar ook op de IB heeft Rogier regelmatig momenten waarop hij zich terugtrekt en niet actief meedoet met het programma. Bijna werd hij zelfs weggestuurd. Maar hij wilde niet gaan, zeker niet door zijn eigen schuld. Dus hij zette definitief de knop op en besloot volledig voor Intensieve Behandeling te gaan. Rogier bleef! Dat goede nieuws mocht hij delen op de Vrijplaats, een klein podium waar iedereen iets mag delen met de groep en dan feedback ontvangt. “Iedereen was blij voor me, gunde me dit proces en dat ik voor mezelf kon kiezen. Ik heb langzaam geleerd minder bang te zijn dat mensen me niet leuk vinden als ik mezelf ben. Ik hoef me niet anders voor te doen.”
Rogier krijgt nog meer mooie inzichten nadat hij op ‘bezinning’ is geweest, waarbij hij tijdelijk apart van de groep moest zitten. “Ik moest opschrijven hoe mijn ervaring was en dat voordragen. De groep was niet onder de indruk. Daar werd ik zo onzeker van dat ik het de staf heb verteld. Zij zetten me terug voor de groep, dat vond ik nóg erger. Maar uiteindelijk helpt eerlijkheid het meest. Als ik nu terug kijk, zie ik dat ik van binnen heel graag geholpen wilde worden, maar het niet durfde te zeggen.”
Dankbaar voor de mensen die me gepusht hebben
Bij Intensieve Behandeling krijgt iedereen een rol toegewezen. Die wisselt ongeveer elke zes weken. In zijn acht maanden op Vossenloo, heeft Rogier het meest gehad aan zijn rol als structuurleider, en die was ook het meest pittig. “Het hielp me om zelf te bepalen wat ik ergens van vind, ook als ik anderen teleurstel. Ik heb leren mezelf te mogen zijn. Waar ik bang voor ben, gebeurt niet. Mensen zijn best bereid om me te helpen. Echte mannen huilen niet, is mijn instinctieve gevoel, maar ik krijg alleen maar respect van anderen als ik mijn emoties laat zien.”
Dat hij naar Vossenloo kon, heeft voor Rogier het verschil gemaakt. “De IB is een plek waar je er mag zijn, met al je eigen problemen en zorgen. Ik ben dankbaar voor de mensen die me gepusht hebben.”
Dit verhaal is waarheidsgetrouw opgeschreven. Uit privacyoverwegingen is de naam ‘Rogier' gefingeerd en heeft de persoon op de foto niet te maken met de inhoud.