Ik ben nog maar 54, maar ik loop al jaren bij huis. Afgekeurd voor de bouw, kapotte rug, verveling, je kent het wel. De trek in drank kwam steeds vroeger op de dag. Op 't laatst dacht ik alleen nog maar aan bier. Dus hup, naar het café. Of naar hiernaast, m’n buurman lustte er ook wel pap van. Hij is mijn maat. “Gedeelde zonde, is halve zonde!”, dat was ons motto.
Tja, ik lach nou wel, maar het voelde niet goed. Dat liet ik nooit aan hem merken en ook niet aan mijn kroegmaten, ik keek wel mooi uit.
Pijn in m'n kop
Zo'n uitkering is geen vetpot. Dus om te zeggen dat ik geld zat had voor het café en al die kratjes, nou nee. Altijd als ik wakker werd pijn in mijn kop en een gore smaak in mijn mond. Dan dacht ik: nou ga ik het anders doen. Ik ga mijn rotzooi opruimen, ik ga eindelijk verven en behangen. Zodat ik ook mijn zus weer ‘s kan uitnodigen. Tot die trek weer kwam. Wat kan mij ‘t ook schelen, dacht ik dan.
Opluchting
Ongeveer een half jaar geleden zaten we weer wat weg te tikken, smijt m’n maat ineens de Streekkrant op tafel. Hij wees naar een advertentie: 'In 7 weken de drank de baas'. Ik dacht: die maakt een geintje. Maar hij keek er bloedserieus bij. Toen kwam het hoge woord eruit: dat gezuip bleek hem ook behoorlijk dwars te zitten. Ik wist niet wat ik hoorde. Maar het luchtte ons allebei onwijs op.
Hij is diezelfde middag nog naar VNN gaan bellen. Er was nog plek en het was nog gratis ook. Toch wou ik niet, ik geneerde me rot. Gelukkig heeft ie me overgehaald. Al bij de eerste keer bleek dat we ons niet hoefden te schamen: iedereen kampte met hetzelfde probleem. We hadden lol om de naam Leefstijltraining: veel stijl was er bij ons niet bekennen!
Dagboek
‘t Zijn nog jonge vrouwen die de training geven, maar ze wisten héél goed wat ze deden! 'Leefstijl' zijn je vaste gewoontes, die moet je veranderen. Ik - en ik niet alleen trouwens - kwam er achter dat die trek in drank ook weg gaat zonder dat je eraan toegeeft. Het duurt wel effe, daarom moet je zorgen dat je wat anders gaat doen. Niet op de bank blijven zitten, afleiding moet je hebben. Daar kregen we huiswerk voor mee: alles wat we deden, moesten we in een dagboek schrijven en ook wat je dan dacht en voelde. Best lastig. Daar praatten we dan over met z'n allen.
Als iemand zijn huiswerk niet gedaan had, dan kreeg ie het te horen, hoor. Niet zozeer van de begeleiders, vooral van de andere groepsleden!
Tips
Afleiding zoeken, dat helpt dus. In het begin kreeg ik het niet voor elkaar. Dan schreef ik in het dagboek dat ik gewandeld had, maar dat dat het loopje naar het café was, schreef ik er niet bij. Op een gegeven moment prikten ze er dwars doorheen. Na een paar weken ging iedereen elkaar tips geven, wat je allemaal kan ondernemen als je trek krijgt. Je kan iemand bellen, op de fiets stappen of naar de bieb gaan, ofzo. Of afspreken om een gratis bak koffie te halen in de supermarkt.
Mij hielp het enorm toen ik eindelijk mijn flat ging aanpakken en daar steeds meer plezier in kreeg. Zeker toen mijn maat kwam helpen en we de hele tijd meegalmden met André Hazes. Pas toen het helemaal klaar was, mochten we van onszelf één biertje om het te vieren. Dat smaakte anders, deze hadden we nou ‘s echt verdiend. En geloof het of niet: het lukte ook nog om het er bij één te laten.
Klussen
Nu volhouden. Ik ben niet zo heilig dat ik helemaal niks meer drink. Wel véél minder. Ik ga nu nog maar één keer in de week naar de kroeg en dan leg ik een biljartje. Dan ben ik tenminste bezig en heb ik genoeg aan 2 of 3 biertjes. M'n maat is definitief overgestapt op cola, dus bij hem thuis ga ik ook niet meer aan het bier.
Het blijft wel zo dat ik iets om handen moet hebben. Zwaar werk kan ik niet meer doen, maar handig ben ik wel. Dus wat klusjes voor bejaarden ofzo, waarom niet? Iemand van VNN gaat helpen uitzoeken of er zulk vrijwilligerswerk bestaat in de buurt. Ik ben benieuwd!