“Ken je het boek van Robin Norwood Als hij maar gelukkig is?”
Bovenstaande zin heb ik in de afgelopen elf jaar dat ik werkzaam ben bij VNN echt tientallen keren gezegd. Altijd tegen vrouwen die een partner hebben met verslavingsproblemen. Zo ook net, op de chatservice. VNN is onderdeel van een landelijke chatservice waarin we met een poule van medewerkers uit de verslavingszorg anoniem chatten met mensen met een vraag. Elke werkdag van 1 tot 5 uur.
Het is heel afwisselend, en ik vind het een laagdrempelige manier voor mensen om advies in te winnen. Vandaag sprak ik bijvoorbeeld met een meisje die een paar dagen geleden MDMA heeft gebruikt en zich nog steeds niet weer zichzelf voelt. Die heb ik vooral veel rust geadviseerd.
Ook chatte ik met een jongen die met zijn vriendengroep 3MMC gebruikt en de laatste tijd merken ze allemaal dat hun aders zichtbaar opgezwollen zijn en ook nauwelijks meer slinken. Ik legde hem uit dat er te weinig wetenschappelijke informatie is over deze designerdrug en ik nog nooit over gezwollen aders heb gehoord. Wat dit veroorzaakte, kon ik hem dus niet zeggen, maar vooral of dit ook weer weggaat. Ik verwees hem daarom door naar het Landelijk Medisch Spreekuur Partydrugs. Mensen die klachten hebben na het gebruik van partydrugs kunnen contact opnemen met het Landelijk Medisch Spreekuur Partydrugs voor telefonisch advies. Ik verwacht dat de arts van dit spreekuur hiervan meer weet dan ik.
Een andere vraag die ik kreeg was van een vrouw die tijdens een vrijpartij poppers knoeide. Als je dit nog niet kent: het is een chemische vloeistof waarvan je de damp inhaleert. Het geeft een korte roes en wordt weleens gebruikt tijdens de seks omdat het je een diepere vorm van (fysieke) ontspanning kan brengen. Het lekte zo in haar neus, door naar haar keel. Nu heeft ze ook last van een ploppend geluid in haar oor. Ze vond het te gênant om dit met haar huisarts te bespreken, vandaar dat ze het via de chatservice probeerde. Voor haar gezondheid heb ik haar echter toch verwezen naar de huisarts
De 49-jarige mevrouw die ik het boek heb aangeraden, kwam eerst met vragen over de lichamelijke effecten van het middelengebruik van haar partner. Tussen de regels door las ik ook dat zij last heeft van zijn middelengebruik en dat ze daar samen niet over kunnen praten. En het leek alsof zij een van de vele vrouwen is die ik de afgelopen jaren heb gesproken, die in liefdesrelaties altijd zichzelf wegcijferen omdat hun partners problemen hebben.
Op mijn vraag of ze het boek kende zei ze ‘nee’, waarna ik het volgende chatte: “het gaat over vrouwen die relaties aangaan met mannen die emotioneel niet bereikbaar zijn (doordat ze getraumatiseerd zijn, of verslaafd, of whatever), en dan de mannen eindeloos proberen te veranderen, maar uiteindelijk uitgeblust achter blijven. Herken je dit?” Helaas herkende ze dit patroon bij zichzelf, en daar spraken we nog even over door. Tijdens het gesprek besefte ze dat het toch niet zo heel erg toevallig was, dat letterlijk al ex-haar partners ook verslavingsproblemen hadden. Zou het te maken hebben met dat ze opgroeide als kind van een verslaafde vader?
Genoeg stof om over na te denken. Bijzonder dat hoewel ze bij aanvang een vraag had over het gedrag van haar vriend, uiteindelijk bij zichzelf uitkwam. Ze besloot om het boek te gaan lezen en op zelfonderzoek uit te gaan. Met een goed gevoel en wat empowerment-kreten heb ik de chat met haar afgesloten. Ik hoop dat ze verder komt met zichzelf. Als zij maar gelukkig is.
Heb je zelf iets middelengerelateerds waar je over wil chatten? Klik dan op onze chat.
