“Je wilt niet continu de strijd aangaan met je eigen kind.”
“Als we ’s avonds aan tafel zaten voélde ik gewoon zijn onrust. Hij zei het niet maar eigenlijk wilde hij zo snel mogelijk weer naar zijn kamer. Achter de spelcomputer. Gamen.”
Aan het woord is Angelique, moeder van Victor. Victor, nu 19 jaar, was 17 toen hij begon met gamen. Het begon met een uurtje per dag maar het werd al snel meer. School en werk lijden er onder. Tijdens een adviesgesprek bij VNN, ontvingen Victor en zijn ouders tips over hoe ze beter met het gamen om konden gaan. Een eerlijk gesprek met moeder en kind over hoe het hen sindsdien vergaat.
Onschuldig tijdverdrijf
“Het is heel geleidelijk gegaan”, begint Angelique te vertellen. “Bovendien, Victor is nooit een jongen geweest die hele dagen achter de spelcomputer zat. Dus eerst zagen mijn man en ik het als onschuldig tijdverdrijf. Iets wat meer jongens van zijn leeftijd doen.” 
Later, door het adviesgesprek bij VNN, zullen Angelique en haar man beseffen dat het aantal uur gamen, niet zoveel zegt. Veel belangrijker is of andere dingen onder het gamen lijden. En dat was bij Victor het geval. Victor: “Soms kon ik niet slapen. En dan ging ik stiekem gamen. Als ik dan weer naar bed ging duurde het heel lang voordat ik weer in slaap viel. Ik werd moe. School ging niet meer zo goed. Mijn baantje bij de bouwmarkt vond ik steeds minder leuk”.
Regels opleggen
Angelique vertelt dat dat het moment was waarop zij en haar man begonnen in te zien dat het gamen een probleem werd. “Mijn man begon met regels opleggen. Hoe lang Victor mocht gamen, wanneer… Maar dat werkte niet. Victor werd alleen maar bozer. Begon ook te liegen over zijn gamegedrag.”
Luisterend oor
Op een avond, na de zoveelste ruzie over het gamen, zoekt Angelique op internet naar meer informatie. Ze komt de mogelijkheid van een adviesgesprek bij VNN tegen. Ze maakt direct een afspraak.
Bij VNN vonden zowel Victor als zijn ouders uiteindelijk begrip. Een luisterend oor. Angelique: “Mijn man en ik waren dat gamen en de ruzies daarover op een gegeven moment echt zat. Het was fijn om dat even te kunnen ventileren”. Victor: “Ze gaven als tip dat mijn ouders wat meer interesse in het gamen konden tonen. Mijn vader doet nu wel eens mee. Hij snapt niet helemaal hoe het werkt maar het is wel leuk dat hij het probeert”.
Andere leuke dingen
Interesse tonen was dus een van de tips die Victor zijn ouders meekregen. Victor zelf kreeg als tip om op te schrijven wat hij naast gamen nog meer leuk vindt om te doen. Victor: “Ik heb toen hardlopen opgeschreven. Sindsdien ga ik wat vaker hardlopen. Dat vind ik op zich wel chill”. Angelique: “We proberen hem te helpen bij ontdekken wat hij leuk vindt. Tegelijkertijd willen we hem niet als een klein kind behandelen. Hij is inmiddels 19. Dus een jongvolwassene. We proberen hem zijn eigen weg te laten bewandelen. Zelf zijn keuzes te laten maken. En de gevolgen van zijn keuzes in te laten zien”.
Positief stimuleren
Inmiddels is het adviesgesprek anderhalf jaar geleden. Angelique heeft nooit spijt gehad van haar besluit om hulp te zoeken. “Ik had van tevoren wel wat gelezen over hoe je met het gamen van je kind moet omgaan maar die adviezen waren achteraf gezien toch wat tegenstrijdig. VNN heeft er ervaring mee. En dat merk je.”
“Wat we terugkijkend vooral aan het gesprek hebben overgehouden is dat het, in ieder geval voor Victor, werkt om hem positief te stimuleren. Niet steeds de confrontatie met hem moeten opzoeken. Je wilt ook niet continu de strijd aangaan met je eigen kind.”
Coronacrisis een beproeving
Victor en zijn ouders hadden uiteindelijk genoeg aan 1 gesprek. Victor heeft het gamen steeds beter onder controle. Al is de coronacrisis een behoorlijke beproeving. Victor zit weer meer achter de spelcomputer.” “Ik weet dat het niet goed is”, aldus Victor. “Maar ja, ik verveel me. Dus het is of gamen… of ja. Een beetje depri zitten zijn.” Angelique: “Je ziet het gebeuren. De drang om te gamen neemt weer toe. Ja, daar maken mijn man en ik ons wel zorgen over. Tegelijkertijd begrijpen we dat hij zich een beetje verveelt. Het is ook een bijzondere tijd”.
Bewust van gamegedrag
Gelukkig kunnen Victor en zijn ouders steeds beter praten over het gamen. Victor: “We hebben niet meteen weer ruzie.” Angelique: “Ik denk ook wel dat Victor zich steeds bewuster wordt van zijn gamegedrag. Laatst was hij weer lang aan het gamen. Ik had die dag even niet de puf om het gesprek met hem daarover aan te gaan. Maar toen kwam hij zelf naar beneden. Dat hij even iets anders wou doen. Omdat hij te lang aan het spelen was. Dat soort momenten geven me het gevoel dat we op de goede weg zitten”.
Dit verhaal is op basis van een interview tot stand gekomen. De namen zijn gefingeerd.
Lees meer over wat het adviesgesprek van VNN inhoudt en wat de signalen van een gameverslaving zijn.