Ervaringsverhalen
Overzicht
“De opleiding tot verpleegkundig specialist ggz gaf mij nieuwe energie”
Nynke groeide op in Stadskanaal en besloot al jong dat ze naar een grote stad wilde verhuizen om verpleegkunde te doen. Amsterdam werd helaas niets vanwege een tekort aan banen, dus ging Nynke ging naar Groningen om een verkorte hbo-v opleiding te doen.

Hoe twee vriendinnen samen steun vonden
Zolang Eva zich kan herinneren was haar moeder al verslaafd aan alcohol. Dat leidde tot lichamelijke en psychische mishandeling. Haar moeder is hiervoor meerdere keren opgenomen geweest. Het is zelfs gelukt om na een opname vier jaar clean te blijven. Toch ging het weer mis toen ze samen op vakantie waren in de zomer vlak voor Eva zou beginnen op het MBO.

Hoopverlening: de kracht van het herstelverhaal
Alcohol was het middel dat Willem jarenlang gebruikte. Drinken begon voor hem als een oplossing voor zijn problemen. Hij vond als klein kind al geen aansluiting, hij was eenzaam en hij kreeg bovendien van alle kanten te horen dat het zijn schuld was. Dat deed pijn. Alcohol leek een geweldige oplossing om het verdriet niet te voelen.

“Ik wist dat als ik niet stopte met cystal meth, ik dood zou gaan”
Op mijn 15e kwam ik uit de kast op school. Dit viel niet goed. Ik werd ingesloten op het schoolplein door veel mensen en werd bedreigd en geslagen. De politie, mentors en de conciërge moesten de groep uit elkaar halen. Ik droeg destijds gothic kleding en ook dat hielp niet.

Het moment dat er beweging komt
Op een middag ligt er een terugbelverzoek van een meisje van 17 jaar. Ik bel het nummer en ik vertel dat ik preventiemedewerker ben bij VNN. Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Als ik vraag of ik gelegen bel, geeft het meisje aan dat ze op haar slaapkamer zit. Haar moeder is thuis, onder invloed van alcohol. Haar zusje van 14 jaar is bij moeder.

Van hartchirurgie naar verslavingszorg
Net als zijn studiegenoten wilde Wouter-Bas Halbersma na zijn studie in een ziekenhuis werken, als hartchirurg. Hij solliciteerde, werd niet gekozen, en kwam voor een keuze te staan: nog eens twee jaar wachten op een nieuwe kans, of kiezen voor een nieuwe richting.

Met het gezin naar een verslavingskliniek: het kan hier
Jeroen (29 jaar) en Cynthia (30) kennen elkaar al 12 jaar. Ze gebruiken al jaren drugs, tot Cynthia zwanger is. Tijdens de zwangerschap is ze clean, maar na de geboorte van hun zoon vervalt ook zij weer in drugsgebruik en ze komen in aanraking met GHB. Cynthia: “Dat is zo verslavend, de zucht naar drugs ging 24 uur per dag door, elke twee uur moesten we gebruiken.”

Verpleegkundig specialist: “De mens is als een Zwitsers klokje”
Toen Petra haar hbo-v-opleiding afrondde, was er nog weinig werk voor verpleegkundigen. Ze raakte geïntrigeerd door psychiatrie en rondde in 1994 de opleiding Sociaal Psychiatrische Verpleegkunde (SPV) af. Haar stageadres kreeg ze toegewezen op basis van loting en afstand. Het werd een locatie van VNN in Drachten. Hoe willekeurig haar plaatsing ook was: haar keuze om te blijven was dat niet.

Dry January: een maand met uitglijers, reflectie en diepere slaap
Rena werkte twee jaar geleden in een VNN-kliniek waar collega’s meededen aan de IkPas challenge. Ze vond het maar niks. Hoe verhield een maand niet drinken zich tot haar cliënten: mensen met zware afhankelijkheidsproblematiek.

Kerst in een verslavingskliniek
Alie brengt al 13 jaar de feestdagen door met cliënten en collegae. “De kliniek is over het algemeen een plek voor therapie en beter leren omgaan met kinderen: een plek waar hard wordt gewerkt. Maar met kerst wordt er vooral plezier beleefd.

Een onverwachte cliënt en een onverwachte ervaring
Een aantal jaren geleden werkte ik in een kliniek van VNN die inmiddels is verhuisd naar Eelde. Het was een plek waar mensen tijdelijk verbleven, waar ze afkickten van middelen zoals alcohol, verschillende soorten drugs of medicijnen en daar medische begeleiding bij konden gebruiken. Maar ook wanneer het stoppen thuis niet lukte. Dat was niet altijd leuk, vaak wel nodig.

"En hoe gaat het met de kinderen?"
Met andere kinderen spelen doet Jim (10) nauwelijks meer. Hij neemt de laatste weken ook geen vriendjes meer mee naar huis. Op school kan Jim zijn aandacht er moeilijk bij houden.