Verschil basis GGz en specialistische GGz
In de BasisGGz worden mensen met lichte tot matige, niet-complexe psychische problemen behandeld of mensen met stabiele chronische problematiek. De Specialistische GGz richt zich op patiënten met ernstigere psychische problemen. Soms speelt er meer dan alleen verslaving. Hierbij kun je denken aan ADHD of depressie of problemen op het gebied van werk, relatie of gezin.
Kom ik in de Basis GGz of Specialistische GGz terecht?
Als je je aanmeldt bij VNN hoef je je niet druk te maken over of je in de BasisGGz of de Specialistische GGz wordt behandeld. VNN zorgt voor de juiste hulp passend bij jouw hulpvraag. Zowel de zorg in de BasisGGz als de Specialistische GGz wordt vergoed (je moet wel je eigen risico betalen).
Behandeling in de Basis GGz
Als je wordt behandeld in de BasisGGz krijg je een aantal gesprekken met een behandelaar van VNN. Het aantal gesprekken hangt af van je vraag en de problematiek. De behandeling is klachtgericht en kortdurend, in overleg met de behandelaar bepaal je je behandeling. Gedurende de behandeling wordt er gewerkt met een trainingsboek met onder andere praktische adviezen voor het onder controle houden van je gebruik en tips voor moeilijke situaties. Je zet jezelf weer in je kracht zetten. Tevens leer je je momenten van ‘trek’ herkennen; met onze hulp leer je om beter met deze momenten om te gaan.
Samenstelling teams
Onze behandelteams in de BasisGGZ bestaan voor de kortdurende zorg vooral uit GZ-psychologen. Zij zijn deskundig in het uitvoeren van cognitieve gedragstherapie (CGT) en aanvullende therapie bij eventuele andere problematiek. Denk aan traumatherapie, bijvoorbeeld.
In de chronische zorg werken met name verpleegkundigen en verpleegkundig specialisten.
Alle medewerkers hebben een actuele BIG-registratie en zijn bekwaam en bevoegd om de behandelingen uit te voeren. De BIG-registratie van je behandelaar kun je vinden in het BIG register.
Na het intakegesprek kijken we samen met je welke behandeling en welke behandelaar het beste bij je past. Dit gaat aan de hand van je persoonlijke voorkeur en de mogelijkheden bij VNN. Als je de Nederlandse taal niet spreekt, dan dragen wij zorg voor een tolk.
Alle behandelaren spreken ook Engels. Wij maken gebruik van de CGT in het Engels, die door Verslavingskunde Nederland is ontwikkeld.
Samenwerking
Je huisarts is de belangrijkste verwijzer in het kader van eventuele middelen- of verslavingsproblematiek van zijn patiënten. Hiervoor is een adequate screening noodzakelijk. Waar mogelijk ondersteunt de behandelaar van VNN BasisGGz de huisarts in de consultatie en screening en voert verder zelf de intake uit.
De behandelaar voert het zorgaanbod uit, werkt oplossingsgericht en zorgt aan het eind van het aanbod voor een functionele terugkoppeling naar de huisarts. Ook met de POH GGz van de huisarts heeft de VNN-medewerker een korte lijn voor verwijzing, consultatie en terugkoppeling.
Daarnaast werken we samen met ggz-organisaties voor bijvoorbeeld overleg en verwijzing. In Drenthe heeft dit geresulteerd in een convenant over verwijzing en communicatie tussen huisartsen en ggz-aanbieders en VNN. In Groningen werken we samen met Lentis en in Friesland met GGZ Friesland. Waar nodig werken we samen met maatschappelijke organisaties.
VNN maakt gebruik van landelijke richtlijnen en zorgstandaarden. Een zorgstandaard beschrijft wat goede zorg en ondersteuning inhoudt voor bijvoorbeeld mensen met een alcoholverslaving. Zie verder bij de zorgstandaarden van de ggz.
Verplichte zorg (Wvggz)
In de meeste gevallen zoeken mensen hulp als zij die nodig hebben. Heb je een gebroken been? Dan ga je naar het ziekenhuis. Heb je psychische problemen? Dan zou je naar een psycholoog kunnen gaan. Het is in sommige gevallen ook mogelijk dat je gedwongen zorg krijgt. Je kiest hier dan niet voor, maar anderen vinden het nodig - voor jou en je omgeving - dat je zorg krijgt. Dat is als je een gevaar vormt voor jezelf of anderen. Verplichte zorg kan natuurlijk niet zomaar. Hieronder leggen we uit hoe het precies werkt.
Wet verplichte gezondheidszorg (Wvggz)
Hoe verplichte zorg werkt, is vastgelegd in wetten. Niet heel lang geleden is er een verandering geweest in de wet over verplichte zorg. Per 1 januari 2020 verving de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz), samen met de nieuwe Wet zorg en dwang psychogeriatrische en verstandelijk gehandicapte cliënten (Wzd), de Wet Bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen (Wet Bopz). De nieuwe wet regelt de rechten van mensen die te maken hebben met verplichte zorg vanwege een psychische aandoening.
- Het uitgangspunt van de Wvggz is dat verplichte zorg alleen mag worden toegepast als het écht niet anders kan.
- De verplichte zorg moet zo kort mogelijk duren en de minst ingrijpende vorm van behandeling moet worden ingezet.
- De wet geeft cliënten, familieleden en naasten meer inspraak bij de beslissing of verplichte zorg nodig is. Dat kan worden vastgelegd in een zorgkaart, een zorgplan of een eigen plan van aanpak.
- Mensen kunnen naast in de kliniek ook thuis of in een polikliniek verplichte zorg krijgen (we noemen dit ‘ambulant’).
Verplichte zorg kan heel ingrijpend zijn en daarom wordt het ook alleen ingezet wanneer het echt niet anders kan. Verplichte zorg betekent dat je behandeling opgelegd kan krijgen zonder dat je daar zelf toestemming voor geeft. Verplichte zorg kan nodig zijn wanneer het gedrag van iemand met een psychische stoornis (daaronder valt ook verslaving) ernstig nadeel (gevaar) veroorzaakt voor hem of haar zelf en/of voor anderen. Een rechter besluit of er verplichte zorg moet plaatsvinden.
De rechter kan verplichte zorg alleen opleggen als deze zorg:
- de enige manier is om het ernstige nadeel weg te nemen;
- proportioneel is (in verhouding staat tot het ‘ernstig nadeel’/het gevaar);
- effectief is (resultaat oplevert).
VNN kan verplichte zorg verlenen aan mensen met langdurige complexe verslaving. Ook kan er sprake zijn van een psychiatrische aandoening en lichamelijke problemen (of een vermoeden daarvan), waarbij de persoon middelen gebruikt. Als er een goede reden is, kan verplichte zorg worden ingezet.
Gedwongen behandeling is bedoeld om te zorgen dat iemand voldoende lang nuchter is (minimaal 6 weken) om goed te beoordelen wat er aan de hand is (diagnostiek). Ook kan verplichte zorg nodig en helpend zijn om iemand te motiveren voor gespreks- of medicatietherapie of een eerder ingezet behandeltraject af te maken.
Voor de verplichte zorg die VNN levert, kan bijvoorbeeld een zorgmachtiging worden aangevraagd bij de rechter.
Wanneer je verplichte zorg krijgt kun je met je klacht terecht bij een van de regionale klachtencommissies Wvggz in Noord Nederland. Dit zijn onafhankelijke klachtencommissies die speciaal voor de Wet verplichte ggz in het leven zijn geroepen. Via de websites van de drie ggz-instellingen in het noorden is meer informatie te vinden (op de pagina zelf kun je meer informatie vinden over klachten in het kader van verplichte zorg):
Voor vragen over een klacht in het kader van verplichte zorg kun je ook altijd contact zoeken met de klachtenfunctionaris van VNN via klachtenfunctionaris@vnn.nl. Wij nemen geen klachten in het kader van de Wvggz in behandeling, maar kunnen wel meer informatie verstrekken.
Cliënten die met verplichte zorg te maken hebben, hebben recht op ondersteuning van een patiëntvertrouwenspersoon (pvp’er). De Stichting PVP is een landelijke stichting en de patiëntvertrouwenspersonen zijn dan ook onafhankelijk. De pvp’er komt op voor de belangen van cliënten en biedt hulp bij klachtenprocedures. Ze doen niets zonder de toestemming van de cliënt. Je kunt naar de website van de Stichting PVP gaan voor meer informatie.
Familieleden en naasten kunnen geholpen worden door een familievertrouwenspersoon. De familievertrouwenspersonen biedt een luisterend oor, geeft informatie en advies, kan bemiddelen en biedt hulp bij klachtenprocedures. Daarnaast kan de fvp’er ook helpen wanneer een familielid of naaste verplichte zorg nodig vindt. Je kunt naar de website van de Landelijke Stichting Familievertrouwenspersonen gaan voor meer informatie.